Armana Mesclum La Marseillaise 2000

La Bòna

Aquèu bilhet es dedicat a la memòri d’aquelei, republicanas e republicans, que parlavan que son occitan e que s’enausseron per la Republica, quora tant d’autrei, que parlavan ren que francès de còps que i a, bolegueron pas.

Amondaut un maufatan de president veniá d’escanar la Republica.

La colona de la Garda-Freinet s’en anèt, quàsi totei leis òmes dau païs, ambe lo fusilh e la dalha, lei joines e lei pas tant joines, qu’avián servit dins lei guerras vielhas, e lei frema li cridavan : “Aduatz la Bòna !”*.

La Bòna, èra pas la republica dei moussu, dei gròs, dei blancs. Era pas la republiqueta dei prudents. Era la Republica dei paisans, dei travalhadors, onte cadun faturariá son bèn, montariá son afaire, abarririá sei nistons, e si chalariá de la vida que vos es donada, dins la libertat e l’egalitat…

Partigueron, mai França seguissèt pas… Es dins lei carcès de França e lei camps  d’Argeria que s’acabèt son viatge.

E dire qu’encuei de paurei totei dison que sian de marrit francès de cridar amben, en occitan, que volen totjorn la Bòna.

Renat Merle

* es marcat ansin dins lei rapòrts de poliça.